Gmina Osięciny

Gmina zlokalizowana jest przy trakcie łączącym Brześć Kujawski i Radziejów – dwa ośrodki w obrębie Kujaw odgrywające istotną rolę już od wczesnego średniowiecza sprawia, że historia tych ziem zawsze pozostawała z nimi w bliskim związku. Istotną rolę odgrywała również bliska lokalizacja Włocławka, od XII w. Stolicy biskupstwa.

Charakterystyka Gminy

Obszar gminy Osięciny leży w południowej części województwa kujawsko-pomorskiego i północno-wschodniej części powiatu radziejowskiego. W wewnętrznym podziale administracyjnym powiat dzieli się na jednostki samorządowe. Gmina Osięciny jest jedną z 7 gmin powiatu radziejowskiego.

Wpisani w dzieje Osięcin i okolic

W czasie okupacji hitlerowskiej diecezja włocławska straciła 220 kapłanów tj. ponad 50% duchowieństwa. W tej liczbie znaleźli się dwaj kapłani z Osięcin: ks. proboszcz Wincenty Matuszewski i ks. prefekt Józef Kurzawa. Zamordowani zostali w bestialski sposób w nocy z 23 na 24 maja 1940 r.

KOMUNIKATY

Ważna Informacja !

W dniu 30 marca 2024r. (sobota) Punkt Selektywnej Zbiórki Odpadów Komunalnych przy ul. Stacja PKP będzie nieczynny.

więcej komunikatów »

1900-08-15

Maj 27, 2020

W dniu 31 października 1900 r. w lokalu Zarządu Gminy Osięciny pod przewodnictwem wójta gminy Jana Lewandowskiego odbyło się walne zebranie członków Osięcińskiej Ochotniczej Straży Ogniowej. W obowiązującym wtedy języku rosyjskim nazwa brzmiała „Osiencinskoje Pożarnoje Obszczestwo” co w dosłownym tłumaczeniu znaczy Osięcińskie Towarzystwo Pożarnicze. Podstawą zorganizowania zebrania było rozporządzenie warszawskiego gubernatora z dnia 10 maja 1900 r. otrzymanego w dniu 27 maja 1900 r. w sprawie utworzenia w Osięcinach Ochotniczej Straży Pożarnej. Na liczbę 28 członków czynnych, 40 członków rzeczywistych i 15 nie zrzeszonych w zebraniu udział wzięły 33 osoby. Wybrano władze straży m.in.: Józef Smulski – prezes zarządu, Stanisław Domke – zastępca prezesa, naczelnik i członek zarządu, Leonard Baranowski – zastępca naczelnika i Józef Kowalski – gospodarz.

W skład komisji rewizyjnej weszli: Ludwik Bączkowski, Aleksander Baranowski i Józef Zakrzewski a na zastępców członków komisji rewizyjnej: Menasze Markowicz, Icek Próchownik i Jakub Chojnacki. Ustalono także roczną składkę na rzecz straży w wysokości 1 rubla dla zamożniejszych i pół rubla dla mniej zamożnych członków wspierających i sympatyków straży. Członkami, którzy dobrowolnie opodatkowali się na rzecz straży, byli mieszkańcy Osięcin i okolic łącznie z proboszczem ks. Wojciechem Chorążko i wójtem gminy Janem Lewandowskim, a znaczną ich część stanowili mieszkańcy pochodzenia żydowskiego.

Trudno ustalić jest pewną dzienną datę powstania OSP w Osięcinach. W roczniku „Pożarnyj Kaliendar” za 1904 r. wydawanym w latach 1899-1913 przez Cesarsko-Rosyjskie Towarzystwo Pożarnicze w Petersburgu podane jest, ze statut Ochotniczej Straży Ogniowej w Osięcinach zatwierdzony został 10 maja 1900 r. a straż zaczęła działać 31 stycznia 1901 r.   Jednostka swoje święto obchodziła w św. Floriana. W roczniku za 1905 r. podane jest, że jednostka działa od 1900 r. a swoje święto obchodziła 21 kwietnia. W dwóch następnych rocznikach, w których były informacje o Straży Ogniowej z Osięcin tzn. za rok 1907 i 1908 podane jest, że jednostka powstała 10 maja 1900 r. a w tym za rok 1908 podane jest, że jednostka swoje święto obchodziła 2 sierpnia. Wynika z tego, że data powstania jednostki została ustalona na dzień 10 maja 1900 r., czyli zgodnie z rozporządzeniem warszawskiego gubernatora. Natomiast święto jednostki w tym czasie było ruchome.

Na posiedzeniu w dniu 20 lipca 1918 r. Zarząd Osięcińskiej Straży Pożarnej po raz pierwszy ustalił datę 15 sierpnia (1900)  jako dzień powstania straży w Osięcinach. Święto to uczczono pójściem do kościoła i zorganizowaniem skromnej zabawy dla strażaków i ich rodzin. Od tej pory dzień 15 sierpnia 1900 r. uważany jest jako data powstania Ochotniczej Straży Pożarnej w Osięcinach.

 

 

Źródła:

xxx –Księga protokołów OSP w Osięcinach za okres 31.10.1900 r. – 15.04.1923 r., t. 1.

xxx – Olejnik T., Materiały źródłowe do dziejów stowarzyszeń ochotniczych straży ogniowych w Królestwie Polskim zawarte w wydawnictwie Cesarsko – Rosyjskiego Towarzystwa Pożarniczego „Pożarnyj Kaliendar”, cz. 1, Muzealny Rocznik Pożarniczy t. 1 (1990), PWN, Warszawa – Łódź 1990, s. 107 i cz. 2, Muzealny Rocznik Pożarniczy t. 2 (1991), PWN, Warszawa – Łódź 1992, s. 119.

 

Jan Cybertowicz

Skip to content