Gmina Osięciny

Gmina zlokalizowana jest przy trakcie łączącym Brześć Kujawski i Radziejów – dwa ośrodki w obrębie Kujaw odgrywające istotną rolę już od wczesnego średniowiecza sprawia, że historia tych ziem zawsze pozostawała z nimi w bliskim związku. Istotną rolę odgrywała również bliska lokalizacja Włocławka, od XII w. Stolicy biskupstwa.

Charakterystyka Gminy

Obszar gminy Osięciny leży w południowej części województwa kujawsko-pomorskiego i północno-wschodniej części powiatu radziejowskiego. W wewnętrznym podziale administracyjnym powiat dzieli się na jednostki samorządowe. Gmina Osięciny jest jedną z 7 gmin powiatu radziejowskiego.

Wpisani w dzieje Osięcin i okolic

W czasie okupacji hitlerowskiej diecezja włocławska straciła 220 kapłanów tj. ponad 50% duchowieństwa. W tej liczbie znaleźli się dwaj kapłani z Osięcin: ks. proboszcz Wincenty Matuszewski i ks. prefekt Józef Kurzawa. Zamordowani zostali w bestialski sposób w nocy z 23 na 24 maja 1940 r.

KOMUNIKATY

Ważna Informacja !

W dniu 30 marca 2024r. (sobota) Punkt Selektywnej Zbiórki Odpadów Komunalnych przy ul. Stacja PKP będzie nieczynny.

więcej komunikatów »

1942-04-22

Maj 27, 2020

Żydzi z Osięcin załadowani przez Niemców na samochody w dniu 16 kwietnia 1942 r. zostali zawiezieni do Chełmna. Chełmno jest niewielką wsią położoną nad Nerem, dopływem Warty. Znalazło się ono wg podziału administracyjnego wprowadzonego przez Niemców na obszarze tzw. Kraju Warty (Wartheland). Jedynym większym budynkiem w Chełmnie był dwór właściciela ziemskiego, który już przed wojną był niezamieszkały. W listopadzie 1941 r. Niemcy wybudowali w pobliżu dworu dwa drewniane baraki i otoczyli park wysokim parkanem z desek. Od dnia 8 grudnia 1941 r. zaczął tam działać obóz zagłady – SS Sonderkommando Kulmhof. Do obozu zagłady w Chełmnie przywożono na raz około 150 osób. Do przywiezionych SS-man z załogi obozu wygłaszał krótkie przemówienie zapewniając, że po kąpieli wszyscy zostaną wysłani do pracy. Po wysłuchaniu przemówienia wprowadzano ich do jednej ze sal na piętrze, gdzie rozbierali się i kierując się strzałkami informującymi „do kąpieli” schodzili na parter. Na końcu korytarza znajdowały się drzwi, a zaraz za nimi kryte samochody z drzwiami w tylnej części. W szybkim tempie zostali załadowani na samochody. Po zamknięciu uszczelnionych drzwi samochód stawał się ruchomą komorą gazową, gdyż spaliny były odprowadzane do środka skrzyni, w której znajdowali się ludzie. Zapuszczano silniki, które pracowały tak długo, aż ucichły jęki duszących się ludzi. Wtedy samochody już w większości z trupami odjeżdżały do odległego o 4 km lasku rzuchowskiego. W lasku czekała na przybycie samochodów specjalna drużyna robocza złożona z więźniów Żydów zwana Waldkommando. Drużyna ta wyładowywała z samochodów zwłoki, ściągała z nich wszelką biżuterię oraz wyrywała złote zęby. Obrabowane zwłoki grzebano w wielkich dołach. Od wiosny 1942 r. zwłoki były palone w specjalnie urządzonych krematoriach. Wówczas to również poprzednio zakopane zwłoki zostały wykopane i spalone. Ślady swoich zbrodni Niemcy zaczęli starannie zacierać do tego stopnia, że przesiewano popioły ze spalonych zwłok i niedopalone resztki kości rozdrabniano w specjalnych młynach. Prochy były zakopywane lub wrzucane do rzeki.

Żydzi z Osięcin zostali zgładzeni w Chełmnie dnia 22 kwietnia 1942 r.

 

Źródła:

xxx – J. Gumkowski, Obozy jako narzędzia masowej eksterminacji, [w:], Eksterminacja ludności w Polsce w czasie okupacji niemieckiej 1939-1945, Poznań-Warszawa 1962, s. 177-180.

xxx – D. Dąbrowska, Zagłada skupisk żydowskich w „Kraju Warty”” w okresie okupacji hitlerowskiej, „Biuletyn Żydowskiego Instytutu Historycznego”, Warszawa 1955, nr 13 – 14, s. 167.

 

Jan Cybertowicz 

Skip to content