W dniu 30 marca 2024r. (sobota) Punkt Selektywnej Zbiórki Odpadów Komunalnych przy ul. Stacja PKP będzie nieczynny.
KOMUNIKATY
więcej komunikatów »
1860-05-16
Na polecenie Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych i Duchownych w dnia 16 maja 1860 r. został sporządzony przez burmistrza Karola Pawłowskiego opis statystyczny miasta Osięcin. W 1860 r. miasto Osięciny położone było w guberni warszawskiej, powiecie włocławskim, okręgu włocławskim, dekanacie brzeskim i należało do parafii rzymsko – łacińskiej w Osięcinach. Przez miasto przechodził trakt pocztowy z Włocławka do Radziejowa. Trakt był zwykłą drogą bardzo trudną do przebycia na wiosnę i jesienią z uwagi na ciężką ziemię. W 1852 r. przez Osięciny dwukrotnie przeszła epidemia cholery i zabrała czwartą część ludności. W 1853 r. Józef hr. Skarbek wszystkich osiadłych w mieście rolników przeniósł do erygowanej przez siebie wsi Karolin i tam osiedlił wydzielając im wieczyście oczynszowanych 155 mórg nowopolskich i 144 prętów. W 1860 r. obszar miasta Osięciny wynosił ogółem 9 mórg i 142 pręty.
W układzie przestrzennym Osięcin oprócz Rynku, gdzie z bardziej okazałych budynków znajdował się kościół uznany w okolicy jako najlepszy, plebania, dwie oberże i duży budynek Magistratu oraz murowany budynek aresztu policyjnego wystawiony kosztem kasy miejskiej była ulica Włocławska (obecnie także ulica Włocławska), przy której znajdowała się stacja pocztowa i okazała, murowana stajnia dla ogierów rządowych, ulica Piotrkowska (obecnie ulica Kościuszki), przy której znajdowała się murowana boźnica żydowska, ulica Radziejowska (obecnie południowa ściana Placu Wolności i część ulicy Kilińskiego) i ulica Służewska (obecnie ulica Marszałka Rataja). Na wyżej wymienionych ulicach znajdowało się murowanych domów mieszkalnych parterowych – 27, murowanych domów mieszkalnych jednopiętrowych – 1 i drewnianych domów mieszkalnych – 16. W 1860 r. w Osięcinach było 607 mieszkańców, z tego mężczyzn – 298 i kobiet – 309. W ogólnej liczbie mieszkańców wyznania rzymsko – katolickiego było – 329, ewangelików – 15 i starozakonnych – 263. W Osięcinach był Magistrat, Urząd Wójta Gmin, Ekspedytor Pocztowy, Dozór Boźniczy, proboszcz i nauczyciel szkoły elementarnej.
Burmistrz Karol Pawłowski stwierdził, że miasto Osięciny nie miało możliwości rozwoju. Na zastój gospodarczy między innymi wpłynęło przygraniczne położenie miasta, a tym samym zakaz osiedlania się Żydów. Ważnym powodem było również sąsiedztwo pobliskich miast tamujących rozwój Osięcin. Naczelnik Powiatu Włocławskiego, Radca Kolegialny Benedykt Meerfeldt i Pomocnik Starszy, Radca Dworu Franciszek Brzeziński na końcu otrzymanego opisu zrobili uwagę: “Targi i jarmarki utrzymują miasto – gdyby nie wpływające z nich zarobki istnieć by nie mogły. Położenie Osięcin tego jest rodzaju, że w przyszłości żadnej nie przedstawia rękojmi wzrostu”. To ostatnie stwierdzenie pewnie bardzo wpłynęło na to, że kilka lat później Osięciny straciły prawa miejskie.
Źródła:
xxx – M. Gruszczyńska, J. Poraziński, Opis statystyczny z dnia 4/16 maja 1860 r. sporządzony przez burmistrza miasta Osięcin, [w:] Opisy miast Kujaw wschodnich z 1860 r., (Gubernia Warszawska),Warszawa 2002, s.70-74.
Jan Cybertowicz
