W dniu 30 marca 2024r. (sobota) Punkt Selektywnej Zbiórki Odpadów Komunalnych przy ul. Stacja PKP będzie nieczynny.
KOMUNIKATY
więcej komunikatów »
1897-06-25
W dniu 25 czerwca 1897 r. w Pęcicach w pow. warszawski urodził się Edward Marylski-Łuszczewski, trzeci Kurator utworzonej testamentem z dnia 12 września 1895 r Wieczystej Fundacji Dobroczynnej Józefa i Karoliny z Popławskich hr. Skarbków przez właściciela Osięcin i sąsiednich majątków Józefa hr. Skarbka.
Na pierwszego Kuratora Fundacji Józef Skarbek wyznaczył swojego szwagra Jana Pawła Łuszczewskiego mieszkającego w swoich dobrach Pęcice lub w Warszawie. Na drugiego Kuratora (następcę) wyznaczył jego przybranego syna Antoniego Marsylskiego Łuszczewskiego mieszkającego w dobrach Pęcice, pow. warszawski. Antoni Marsylski Łuszczewski miał czterech synów: Wojciecha, Janusza, Antoniego i Edwarda. Najmłodszy syn, Edward był trzecim i ostatnim , do II wojny światowej, kuratorem Fundacji.
Edward Marylski-Łuszczewski stanowisko kuratora objął w styczniu 1930 r. na mocy aktu podpisanego przed notariuszem Antonim Massalskim dnia 3 stycznia 1930 r. Edward Marylski-Łuszczewski uczęszczał do gimnazjum w Warszawie. W czasie wakacji, które spędzał na Białorusi w wyniku działań wojennych w 1915 r. został odcięty od Warszawy przez cofające się wojska rosyjskie. Zmuszony sytuacją udał się do Moskwy, gdzie w 1916 r. uzyskał maturę w gimnazjum Centralnego Komitetu Obywatelskiego. Następnie wstąpił do Szkoły Kawalerii w Elisawentgradzie, którą po roku ukończył w stopniu ppor. kawalerii. Brał udział w ruchu niepodległościowym. W 1917 r. wstąpił do korpusu gen. Dowbór-Muśnickiego do 1 pułku ułanów Krechowieckich, gdzie w stopniu porucznika przebył na froncie całą kampanie do 1920 r. Po ukończeniu Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie ożenił się i gospodarował w swoim majątku Pęcice pod Warszawą, a później objął funkcję kuratora Fundacji w Osięcinach. Edward Marylski-Łuszczewski jako zamiłowany koniarz znaczną część gospodarstwa Fundacji nastawił na hodowlę konia remontowego dla wojska.
Źródła:
xxx – P. Walczak, Dzieje Osięcin na Kujawach w zarysie (Od średniowiecza do 1939 roku), Praca magisterska napisana w Instytucie Historii pod kierunkiem prof. zw. dr hab. W. Jastrzębskiego, Akademia Bydgoska im. Kazimierza Wielkiego. Wydział Humanistyczny, Bydgoszcz 2001.
xxx – Głos Nieszawski, nr 231, 6 październik 1937 r.
Jan Cybertowicz
